Teleurstelling, maar geen spijt, dus ook trots!

Ja, lang geleden… Ja, een hoop gebeurd… Hier mijn verhaal:
Laat ik beginnen na mijn laatste update.
Kort daarop kreeg ik bezoek van Elza en Mandy. Enorm gekeet, ook met die gememoreerde collega, Daniel genaamd die ik inmiddels een echte vriend noem, maar daarover later meer. De dames shopten overdag en ’s avonds zochten we leuke plekken om naar toe te gaan of gingen we keten in good old Silicon Oasis. Ze hadden spijt dat ze maar voor een paar dagen geboekt hadden (en terecht) maar dus veel gezelligheid! Een paar dagen na hun vertrek kwam David. Die bleef wat langer en wilde na wederom een hoop gezelligheid, bezichtigingen en natuurlijk het meevoetballen; niet meer vertrekken. Helaas bleek het verplaatsen van het ticket, net te duur, waardoor een verlenging in eerste instantie uitbleef.
De bezoeken hebben me goed gedaan. Het hele jaar, maar toch ook na alle heisa en indringende gebeurtenissen. Een hoop gezien, laten zien en gedaan; geen moment twijfel gehad of het wel een goed plan was, naast alle drukke werkzaamheden! Aan alle bezoekers: het was me een eer! Aan alle niet-bezoekers: jullie hebben volgens de bezoekers zeker wat gemist..!

Door alle werkdruk(te) ben ik fysiek en mentaal na verloop van tijd toch flink vermoeid geraakt, vooral ook omdat ik in die weken daarop letterlijk geen enkele vrije dag had gehad. Zodoende aangegeven dat het een goed idee kon zijn om deze extra gewerkte dagen in een rustige week in te halen met een weekje vakantie. Ik had mijn retourticket nog altijd staan dus koos ervoor even terug te gaan naar Nederland. Toevallig ook net in de week van mijn verjaardag, wat toch speciaal is om dat met je familie en vrienden te kunnen vieren, al weten mensen die mij goed kennen dat ik mijn eigen verjaardag over het algemeen meer een kwelling dan een feest vind. Desondanks enorm genoten (waarvoor ik veel mensen nog altijd zeer dankbaar ben) en daarbij een hoop mensen kunnen verrassen door simpelweg niet te hebben gemeld dat ik overkwam. Uiteindelijk was ook het bezoek aan het graf van mijn overleden oma een hele belangrijke gebeurtenis voor me, waarbij een hoop van me afviel en ik het een plek kon geven.

De terugvlucht naar Dubai was chaotisch. Mijn vliegtuig had een technisch probleem en de start werd vlak voor het daadwerkelijke opstijgen afgeblazen. Vervolgens zou ik mijn aansluiting missen, dus werd ik overgeboekt naar een KLM vlucht, op zich geen al te grote vertraging voor mijzelf, maar helaas gold voor mijn koffer wat anders. Deze volgde na een aantal dagen. Inmiddels was ik alweer druk aan de slag met alle promoties en vakantiekampen. Na 3 weken keihard zwoegen waren ik en m’n collega’s moet maar toch voldaan, dankzij alle positieve reacties.

Tussendoor nog een super verrassingsfeestje mogen vieren, dankzij de partysquad in Dubai. Ook Koninginnedag moest natuurlijk gevierd worden en inmiddels was Marion al enige tijd onderdeel van de Dutch in Dubai squad. Zij nam een collega mee en ik nam ook een collega mee, want Daniel (een Pool die 5 jaar in Manchester heeft gewoond) was wel in voor een feestje en was al flink aan het oefenen geweest met onze Nederlandse lessen. Een ‘lekker bakje koffie’ werd echter een biertje deze avond, waarvan de beste jongen het toch maar vreemd vond dat toen Guus Meeuwis zong dat het bier regende er met bier gegooid werd. Zonde, zo vond hij. Ook die avond weer een toevoeging, want toevallig kwamen we (voornamelijk Lois) met Jos in gesprek die haar en mij de volgende dag uitnodigde mee te gaan naar Shakira. Ach ja, gezellig als wij zijn, waren wij bereid onze Waka-Waka kunsten daar te laten zien.

De weken erna waren sociaal gezien gezellig, qua werk kwamen er echter meer en meer frustraties over het verschil in denken over management, marketing en de totale werkwijze, waarbij de behandeling van werknemers en de steeds in het niet vallende belofte van kwaliteit en ontwikkeling ongefundeerd bleek. Tijdens een soort van functioneringsgesprek werd ook direct duidelijk dat er een grote kloof te overbruggen was, maar er werd besloten hieraan te werken en te gaan denken hoe dit te bewerkstelligen. Echter, in de weken erna heeft dit niet geleid tot verbeteringen.

Reacties van klanten/leden/partners/enz. waren nog altijd enorm positief en behalve verliefde kampmeisjes en vragen voor privé tennislessen kwamen er ook vragen voor privé voetbaltrainingen bij. Daartegenover stond echter de overbelasting op het fysieke vlak, maar vooral mentaal werd het lastiger en lastiger me neer te leggen bij alles wat zich voordeed. Ethisch gezien kon ik mij niet zetten tussen het management en de staf, zoals dat van me verlangd werd en de discussie die hierover ontstond bracht ook weer het nodig los. Mij werd verteld dat ik door mijn eigen ethiek en wijze van management nooit ver zou komen. Ondanks dat zo’n opmerking je natuurlijk even aan het denken zet bevestigde het voor mij meer de vermoedens over de kortzichtigheid in management in plaats van dat ik mij overmatig druk ging maken over mijn toekomstperspectief.

Al met al kwamen er nog meer van dit soort zaken naar voren die het in totaal duidelijk maakten dat er een te groot verschil was in aanpak en zienswijze. Gecombineerd met het gebrek aan de mogelijkheden voor het bereiken van het potentieel, de fysieke ongemakken, ongefundeerde of onterechte verwijten, de overmaat aan werk en privé gerelateerde controle en als laatst enkele losstaande incidenten; kwam ik tot de conclusie dat er een flink fundament was ontstaan voor de beslissing om te vertrekken. Dit werd dan ook mijn uiteindelijke beslissing, na een lange, zeer moeilijke en mentaal indringende overweging. Deze werd bevestigd door anderen, aangezien er ten tijde van mijn besluit meerderen eenzelfde beslissing maakten. Ook zij bevestigden mijn zienswijze.

Er was begrip voor de beslissing hoe jammer velen het ook vonden. Voor mijzelf werkte het uiteindelijk als een opluchting. De situatie was onhoudbaar geworden en door de tijd heen was het al te ver verlopen om het om te keren. Spijtig was dat in de afrondende fase ook een duistere kant van dit alles tevoorschijn kwam. Objectief werd het door een bevriende advocaat die ik raadpleegde professionele oplichting genoemd en gecombineerd met plotselinge leugens en belachelijke verwijten werd nogmaals bewezen dat mijn ethiek op een heel ander level ligt waar over enig niveau aan hun zijde achteraf door mij zwaar getwijfeld wordt. Achteraf heb ik dan ook geen enkele spijt van mijn beslissing te vertrekken.

Voor mij is belangrijk dat ik voor mijzelf heb gekozen en vooral dat ik al die tijd eerlijk ben geweest met instandhouding van mijn eigen principes en waarden. Daarbij heb ik nooit de organisatie afgevallen, zelfs niet op het moment dat ik met een zware onderbetaling huiswaarts diende te keren, ook weer gebaseerd op leugens en dergelijke.

Dit verhaal is dan ook niet bedoeld om mensen zwart te maken, maar enkel om mijn verhaal te vertellen aan de mensen die dichtbij mij staan en waarvan sommigen zeer verwonderd waren over mijn beslissing te vertrekken. Ik heb geen trek om elke keer dat ik mensen weer spreek het hele verhaal te moeten vertellen en ook daar helpt dit verhaal denk ik bij.

Al met al heb ik geen enkele spijt. Niet van mijn beslissing het avontuur aan te gaan en niet om te vertrekken. Ik sta ook zeker open voor een terugkeer in Dubai, want deze mensen waren geen maatstaf voor de vele hartelijke, gezellige en leuke mensen die ik heb leren kennen en al de interessante en leuke dingen die ik heb gedaan en beleefd.

Nu even alles van me afzetten, onder meer door een erg gezellige TT mee te pakken en veel mensen weer te zien en te spreken! We gaan zien wat de toekomst brengen gaat maar ik zal hoe dan ook met plezier en trots terugkijken. Wellicht binnenkort nog wat details over alle leuke bezigheden en misschien wordt het leven daar ook wel vervolgd, want inmiddels ben ik alweer in gesprek met een bedrijf daar, maar ik kijk verder ook in het rond. Ik houd iedereen zeker op de hoogte, maar voor nu ben ik gewoon weer even in Nederland en dus ook weer bereikbaar via de bekende wegen. Hopelijk zie ik dus een hoop van jullie weer even in de komende weken!!